صادرات نفت ایران از ۳۸۰ هزار بشکه در روز در سال ۲۰۲۰ حالا به بیش از ۱.۴ میلیون بشکه رسیده است. به نوشته اکونومیست بخشی از این به دلیل سهل‌گیری دولت آمریکا به دو دلیل بوده است: اول، باز گذاشتن مسیر دیپلماسی برای برنامه هسته‌ای ایران و دوم، نیاز به کنترل قیمت بنزین با نزدیک شدن به انتخابات ایالات متحده. اما پس از حمله حماس به اسرائیل، فشارها بر دولت بایدن برای سخت‌گیری روی ایران افزایش یافته است. آیا اعمال بیشتر تحریم‌ها می‌تواند صادرات نفت ایران را متوقف کند؟
به گزارش اعتبار و به نقل از فردای اقتصاد، پاسخ اکونومیست به این سوال مثبت به نظر نمی‌آید. به نوشته این نشریه، شبکه مخفیانه فروش نفت ایران پس از خروج ترامپ از برجام در سال ۲۰۱۸ به مراتب پیچیده‌تر شده است. ایران عمده نفت خود را با تخفیف ۱۰ تا ۱۲ دلاری در مقایسه با تخفیف ۵ دلاری نفت روسیه به چین می‌فروشد. اما خریدار نفت ایران، دولت چین نیست؛ بلکه پالایشگاه‌های کوچک چینی موسوم به تیپات خریدار هستند و در نتیجه فشار بایدن بر دولت چین لزوما موفق نخواهد شد.
اکونومیست می‌نویسد کشتی‌های حامل نفت ایران در چین، ویتنام یا امارات تغییر نام می‌دهند، اما اغلب آنهایی که توسط خزانه‌داری آمریکا شناسایی شده‌اند به صاحبان چینی برمی‌گشته‌اند که نشان می‌دهد ذی‌نفع اصلی در همان تیپات‌های چینی است. گرچه تجربه نشان می‌دهد هر شرکتی را آمریکا دست گذاشته، ارتباط با ایران را متوقف کرده است؛ اما نکته اینجاست شرکت‌های صوری مجدد ظاهر می‌شوند که به گفته یک حقوق‌دان آمریکایی، هدفی جز واردات نفت ایران ندارند.
بنابراین، هر گونه اختلالی در عرضه نفت ایران احتمالا فقط برای سه ماه به طول می‌انجامد. طبق برآورد موسسه مشاوره‌ای ریستاد انرژی، امکان دارد اثر اولیه سخت‌گیری تحریم‌ها بر ایران کاهش ۳۰۰ هزار بشکه‌ای عرضه نفت باشد که قیمت نفت را ۴ تا ۵ دلار گران می‌کند.
