احمد طاهری* /
حتما شعار امسال مقام معظم رهبری را در خصوص حمایت از رشد تولید شنیده‌اید. ایشان در سالهای اخیر با عناوین و اسامی مختلف تاکید زیادی بر حمایت از تولید داخل و رونق کسب و کار و کاهش تورم داشته‌اند. اما همانگونه که سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در این کشور مشمول پیچ و خم‌های بروکراسی اداری است، برخی سیاستگذاریها خود مانعی برای رونق تولید است. به گونه‌ای که چند سالی است بخش خصوصی مهمترین کمک دولت به آنها عدم اعمال سیاست‌های دستوری در حوزه اقتصادی است. اما انگار این امر ممکن نیست.
جدا از مشکلات مختلفی که این سیاستگذاریها برای سرمایه‌گذاری و رونق اشتغال در کشور و بالتبع گیلان ایجاد کرده و می‌کند، ما سرمایه‌گذاران باید برای تغییر فصول یعنی همزمان با گرم و سرد شدن فصل و تغییرات آب و هوایی هم نگران باشیم. از چه نظر؟ مشخص است؛ در زمان سرما به علت قطع گاز و در زمان گرما به علت قطع برق. مسلم است که مسئولان دولتی با نگاه به برخی اولویت‌های اولیه زندگی و تامین برق مشترکان خانگی، اولین راهکاری که به ذهنشان می‌رسد قطع برق و گاز صنایع فعال است. اما لزوما همیشه اولین گزینه بهترین گزینه نیست و وزارت کشور و مجموعه دولت باید به این بیاندیشند که چگونه در سالهای پیش رو به جای اعمال این سیاست راهی دیگر در پیش گیرند و راه حل دیگری را انجام دهند.
ما سرمایه گذاران و کارآفرینان حوزه تولید و صنعت از میزان دقیق تولید برق کشور در حد آمارهای رسمی باخبریم و به طور تخصصی در زمینه دلایل کمبود و کسری منابع انرژی اطلاعی نداریم اما سوال مهم ما این است که چرا تولید؟ و چرا باید تاوان چندین ساله کسری منابع و انرژی را بخش تولید بدهد؟ یعنی بخش تولید به جز مسایلی چون تحریم و تورم و مشکلات دیگر در این بخش هم باید در جلوی صف ضربه گیری برخی ندانم کاری ها در حوزه ی تولید برق و گاز قرار گیرد. به نوعی که این روند به کابوس هر روزه صنعت کشور و بالتبع گیلان شده است. در حالیکه اردیبهشت امسال مدیرعامل شرکت توانیر اعلام کرده بود: «امسال قطعی برق برای صاحبان صنایع اعمال نمی‌شود و مدیرت مصرف مد نظر است.» حال باید پرسید آیا مدیریت مصرف همان قطع مجدد برق است؟!
همه این شرایط در حالی است که سه سال گذشته اتاق بازرگانی کشور در پژوهشی اعلام کرده بود که صنعت برق کشور با چالشی جدی خصوصا برای صنایع روبروست و علاوه بر تهدید جدی کسب و کارها، صنعت برق را نیز با کاهش بودجه مواجه می‌کند. با این حال این هشدارها منجر به تغییر و بهبود سیاستگذاریها در صنعت برق نشده است. به تازگی هم شنیده‌ایم که مدیرعامل شرکت توزیع نیروی برق گیلان به ۱۴۰ اداره و سازمان که مدیریت بهینه برق را رعایت نکرده‌اند اخطار قطع برق داده است. با این حال باید پرسید این سیاست تنبیه و تشویق تا کی جواب می‌دهد؟ آن هم در شرایطی که در ۱۰ سال اخیر سرمایه‌گذاری جدید در حوزۀ تولید نیروگاه و تولید برق انجام نشده است. موارد مقایسه‌ای اینچنینی بسیار زیاد است و متولیان اجرایی کشور خود به آن آگاهند. اما انتظاری که کارآفرینان و سرمایه‌گذاران از دولت دارند این است که اجازه ندهند موضوع انرژی و خاموشی‌ها عرصه رونق تولید را کمرنگ تر از هر سال کنند و موجب ناامنی کسب و کار و خروج سرمایه گذاران شوند.
نگارنده متن در ماههای گذشته نیز در نامه‌ای به استاندار گیلان خواستار بهبود وضعیت برق رسانی به صنایع فعال و رفع این دغدغه شده بود اما به نظر می‌رسد این مشکل و رفع آن که از بدیهی ترین وظایف دولت است از حیطه اختیارات استاندار گیلان و بلکه مجموعه دولت هم خارج است و کسی نه به وعده‌های گذشته و نه به پژوهش‌های حوزه های زیرساختی کشور توجهی نمی‌کند. با این حساب تنها راهکار دولت برای حمایت از تولید، شعار «لامپ اضافه خاموش است»! البته که مصرف برق و انرژی برای صنعت چیز اضافه‌ای نیست اما از دید مسوولان دولتی گویا چنین است!
*رییس کانون کارآفرینان و سرمایه گذاران منطقه آزاد انزلی
