عضو هیات نمایندگان اتاق تهران، سه چالش اصلی صنعت پوشاک در کشور را «افت تقاضای داخلی»، «قاچاق» و «عدم دسترسی به منابع بانکی» برشمرد.
به گزارش اعتبار و به نقل از سایت صنایع و صنوف ایران، «امین مقدم» با بیان اینکه بخش پوشاک به‌عنوان لوکوموتیو صنعت نساجی شناخته می‌شود، گفت: این بخش از یک‌سو برای صادرات با مشکلات بسیاری روبه‌رو است و از سوی دیگر تقاضا در بازار داخلی نیز به‌دلیل نزول قدرت خرید مردم و تغییرات آب‌وهوایی دچار کاهش شده است.
مقدم با اشاره به اینکه صنعت پوشاک، فرصت فروش در زمستان سال جاری و سال گذشته را به‌دلیل گرمای هوا از دست داده است، ادامه داد: در گذشته نمایشگاه‌های بهاره و پاییزه برای عرضه پوشاک برگزار می‌شد که اکنون برگزاری این نمایشگاه‌ها از اختیار اتحادیه‌ها خارج شده و متاسفانه به دست عده دیگری افتاده است. این نمایشگاه‌ها بخشی از مشکلات تولیدکنندگان و فروشندگان را رفع می‌کرد و انتظار این است که برگزاری دوباره این رویدادها به دست اتحادیه‌ها مورد توجه قرار گیرد.
مقدم اضافه کرد: بنابر اذعان ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز، ارزش واردات قاچاق پوشاک به ۲ میلیارد دلار می‌رسد. اما پرسش قابل تامل این است که واقعا نمی‌توان از ورود این میزان قاچاق به کشور جلوگیری کرد؟
او با انتقاد از آنچه واردات بی‌رویه پوشاک و محصولات نساجی خواند، افزود: ارزش صادرات انواع پوشاک در ۱۰ ماهه نخست سال ۱۴۰۲ معادل ۵۴ میلیون دلار برآورد شده است و ارزش صادرات پارچه نیز حدود ۳۴ میلیون دلار عنوان می‌شود. در حالیکه تنها از مبادی رسمی طی این مدت به ارزش ۶۷۰ میلیون دلار پارچه وارد کشور شده است. واردات پارچه‌هایی که به‌طور عمده پلی‌استر هستند که از نفت تولید شده و نفت هم در کشور ما به وفور وجود دارد. بنابراین، پارچه‌هایی وارد کشور می‌شود که در عمل امکان تولید آن در داخل وجود دارد.
این عضو هیات نمایندگان اتاق تهران در بخش دیگری از سخنانش به عدم دسترسی فعالان حوزه پوشاک به تسهیلات بانکی و همچنین ضرورت حمایت شبکه بانکی از تولید اشاره کرد و گفت: بانک‌ها برای جلوگیری از رشد نقدینگی، تسهیلات‌دهی به واحدهای تولیدی را کاهش داده‌اند و حالا این منابع محدود در اختیار کسانی قرار می‌گیرد که منابعی را در بانک‌ها سپرده کرده‌اند. آیا کسی که در بانک رسوب نقدینگی دارد، نیازی به تسهیلات خواهد داشت؟
