نماینده مجلس شورای اسلامی می‌گوید: در حوزه‌های معیشتی روز به روز با چالش‌های بیشتر مواجه هستیم. دستاورد‌ها را زیرسوال نمی‌برم، اما وقتی ۲۸ میلیون نفر زیر خط فقر قرار گرفته‌اند، این یعنی یک فاجعه رخ داده است.
به گزارش اعتبار و به نقل از انتخاب، «معین الدین سعیدی» نماینده مجلس شورای اسلامی اضافه کرد: وقتی چنین اتفاقی در جامعه می‌افتد باید اولویت تمام دست اندرکاران کشور توجه به مسئله معیشت باشد. در حالیکه متاسفانه شما می‌بینید به تعبیر رئیس کمیسیون بهداشت، الان دیگر سفره مردم کوچک نشده بلکه کلا سفره جمع شده است. متاسفانه اقدامات مجلس و بخش‌های نظارتی آن نیز ره به جایی نبرده‌اند.
«احمد کیمیایی»، عضو اتاق بازرگانی نیز درباره افزایش فقر در جامعه ایران و علل اقتصادی آن بیان کرد: با توجه به اینکه کشور ما یک کشور تورمی است و هر سال یک سهمی از تورم به اقتصاد تحمیل می‌شود، فاصله بین تورم و افزایش حقوق سفره مردم را کوچک‌تر می‌کند.
وی ادامه داد: این مسئله باعث می‌شود درآمد‌های بخش‌هایی از جامعه کمتر شود و درآمد‌های دهک متوسط جامعه نیز به طبقه‌های پایین دست سقوط کند. این وضعیت قطعا ناشی از یک بیماری اقتصادی است. از پنجاه سال گذشته تاکنون درگیری با تورم ما را به نقطه فعلی رسانده است. دهک‌های پایین‌تر در افزایش حقوق‌ها نسبت به تورم عقب ماندند. اختلاف طبقاتی گسترده میان دهک‌های مختلف در اثر این تورم باعث یک مشکل جدی شده است.
کیمیایی در بحث راهکار مقابله با اختلاف طبقاتی هم ابراز کرد: کشور‌های سوسیالیستی، با مالیات اختلاف طبقاتی را کم کرده‌اند. هرچقدر درآمد دهک وسط جامعه بیشتر باشد یعنی جامعه یک حد تعادل دارد. هر چقدر درآمد‌های متوسط کمتر شوند یعنی ثروت در آن کشور به صورت نامتعادل تقسیم می‌شود. کشور‌هایی مثل فرانسه با بحث مالیات کاری کرده‌اند که دهک‌های بالا تا حد ۷۵ درصد مالیات بدهند، اما طبقات فرودست را از مالیات معاف کنند یا به آن‌ها کمکی بشود.
وی افزود: با توجه به شناختی از جامعه وجود دارد باید طبقه فرودست را در پی این شناسایی تقویت کنند. برای اینکه بتوانیم حمایت‌های هدفمندی از مردم داشته باشیم باید یک شبکه اطلاعاتی اقتصادی دقیق داشته باشیم. بهتر است که اطلاعات اقتصادی به شکلی باشد که دولت‌ها طبقه فقیر را بشناسند و با یک برنامه هدفمند مشکل آن‌ها را حل کنند.
عضو اتاق بازرگانی درباره هدفمند کردن یارانه‌ها هم گفت: دولت درآمد‌هایش را به شکل یارانه منتشر می‌کند. از یک سو می‌شود این درآمد‌ها را افزایش داد و یا از مالیات دهک‌های بالا گرفت و یارانه آن‌ها را قطع کرد. چون این پول‌ها برای طبقات بالا جامعه اصلا عددی نیست. اگر بتوانیم سه دهک بالا جامعه را از یارانه‌ها حذف کنیم و به طبقات پایین بدهیم نتیجه مطلوب‌تری دارد. اگر بتوانیم آن ۲۴ میلیون نفر را از زیر خطر فقر بیرون بیاوریم قطعا صحنه جامعه تغییر می‌کند و از مزایا آن تمام مردم بهره‌مند می‌شوند.
