مردم بی پناه قربانیان کام شیرین رباخواران شدهاند! چرا در سال ۱۴۰۲ خبری از جهش اقتصادی نبود؟! تجارت داغ فروش کارت ملی به ۱۴۰۳ رسید بازار سهام آماده میزبانی از سرمایهگذاران است اینفوگرافیک/ حتی عراقیها هم از ایرانیها شادترند بازار پوشاک ایران به تسخیر استوک اروپا و چین درآمده است در کشور آدمهای کوتوله سر کار هستند و مسئولیتهای بزرگ را عهده دار شدهاند کدام بازار بیشترین سود را دارد؟
اقتصاد ایران بعد از دوران طولانی رکود، رشدی در حدود ۴درصد را تجربه میکند. همچنین تورم که در سالهای گذشته به طور مستمر بیش از ۴۰درصد بوده، طبق آمار منتشرشده، روندی کاهشی داشته است
لایحه بودجه ۱۴۰۳ با کمترین دادهها و اطلاعات ممکن به مجلس شورای اسلامی تقدیم شده است. تا آنجا که نگارنده اطلاع دارد، تقدیم چنین بودجه مبهمی با کمترین جزئیات از دخل و خرج کشور به مجلس پس از انقلاب مشروطه (البته بهجز سالهای اشغال ایران) بیسابقه است.
مالیات منبع اصلی تامین مالی دولت در همه جوامع امروزی دنیا، به استثنای معدود کشورهای وابسته به منابع طبیعی است. در کشور ما از اوایل دهه۱۳۵۰ خورشیدی با بالا رفتن ناگهانی و شدید درآمدهای حاصل از صادرات نفتخام که تماما در اختیار دولت قرار میگرفت، مالیات اهمیت تعیینکننده خود را برای تامین مالی هزینههای دولت از دست داد. باز شدن باب درآمدهای آسانیاب نفتی برای سیاستمداران حاکم، مائدهای آسمانی بود؛ چراکه دست دولت را برای گسترش هزینههایش بدون توسل به کسری بودجه باز میکرد بی آنکه فشاری از جهت افزایش مالیاتها به مردم وارد و موجب نارضایتی آنها شود.
نظام تامین مالی دولت در اقتصاد ایران در بیش از نیمقرن اخیر بر دو پایه استوار بوده است: درآمدهای حاصل از صادرات نفت و گاز و مالیات تورمی. چنین به نظر میرسد که دولت میخواهد از این نظام فاصله بگیرد و تامین مالی دولت را بر درآمدهای مالیاتی استوار کند. این تصمیمی است در جهت درست؛ اما چنین تغییری فقط تغییر در ارقام نیست، بلکه الزاماتی فراتر از آن دارد. مهمترین این الزامات، لزوم رعایت اصول اقتصادی مالیاتگیری از یکسو و نیز توجه به اقتصاد سیاسی، یعنی مالیاتگیری و هزینه کردن طبق نظر مردم است. دولتهایی که بخش عمده منابع مالیشان از طریق فروش منابع طبیعی مانند نفت و گاز تامین میشود، هم در تامین منابع و هم در نحوه خرج کردن، با دولتهایی که با مالیات تامین مالی میشوند، متفاوت عمل میکنند.
بر پایه گزارش اخیر مرکز آمار، رشد اقتصادی سهماه تابستان امسال با نفت ۷.۱درصد و بدون نفت ۴.۲درصد بوده است. اینکه رشد تابستان ۷.۱درصد بوده، در مقایسه با دوره فشار حداکثری و کرونا که موجب کاهش صادرات نفت در کنار افت شدید قیمت نفت بود، یک خبر خوب است؛ ولی باید توجه کرد که در عین حال نمادی از یک تکرار در تاریخ رشد اقتصادی ایران است.
این روزها در هر محفل و نشستی، صحبت از بحران در اقتصاد ایران و عبور از نقاط وخیم و تجربه عینی «اقتصاد تکیده» است. متاسفانه و حتی بدون اتکا به آمارهای رسمی هم تجربه ملموسی از شرایط نامطلوب اقتصادی برای عموم شهروندان وجود دارد. نمونه بارز اینکه گزارشی از مرکز پژوهشهای مجلس، تعداد فقرای کشور را ۲۵میلیون نفر نشان میدهد. بدتر اینکه طی یکدهه گذشته ۱۱میلیون نفر به این جمعیت افزوده شده است.