مردم بی پناه قربانیان کام شیرین رباخواران شدهاند! چرا در سال ۱۴۰۲ خبری از جهش اقتصادی نبود؟! تجارت داغ فروش کارت ملی به ۱۴۰۳ رسید بازار سهام آماده میزبانی از سرمایهگذاران است اینفوگرافیک/ حتی عراقیها هم از ایرانیها شادترند بازار پوشاک ایران به تسخیر استوک اروپا و چین درآمده است در کشور آدمهای کوتوله سر کار هستند و مسئولیتهای بزرگ را عهده دار شدهاند کدام بازار بیشترین سود را دارد؟
سعید لیلاز گفت: اگر ما نقدینگی امروز ایران را از وسط نصف کنیم، نصف آن از دوره ناصرالدینشاه تا پایان دولت روحانی ایجاد شده و نصف دیگر آن در 23 ماهه دولت آقای رئیسی. یعنی یک غارت کامل و تمامعیار از ملت ایران در پنج سال گذشته بهویژه در 23 ماه اخیر اتفاق افتاده است.
کفش ملی که روزگاری برای ساختن آن خون دلها خورده شد تا با تکیه بر ۵۲کارخانه و بیش از ۴۰۰شعبه و دههزار کارگر و کارمند به بنگاه پیشرو، موفق و در ابعاد جهانی در زمان خود تبدیل شود، بهطوری که به قول مرحوم نیازمند، در روسیه برای آن صف میبستند یا به گفته مهندس میرخانیرشتی از انگلستان سوغات میآوردند، امروز به اسمی با شعب محدود و البته خاطرات فراوان برای نسلهای دهههای ۴۰ و ۵۰ تبدیل شده است که سهم بزرگی از بازار ندارد و رقابت در ابعاد داخلی را نیز واگذار کرده است؛ چه رسد به صادرات.
مشکل جای دیگری است که حکایت از مسائل به مراتب جدیتری دارد. سوال اینجاست که چرا تقریبا همه بنگاههای اقتصادی موفق و مهم ایرانی که عمدتا طی دهههای 1330 و 1340 خورشیدی شکل گرفته بودند به تدریج کارآیی خود را از دست دادند؛ بهطوریکه یا به بنگاههای زیانده دولتی تبدیل شدند یا ورشکسته شدند و از دور فعالیت اقتصادی بیرون رفتند و پرسش مهم دیگری که بهطور منطقی در پی پرسش اول مطرح میشود این است که چرا دیگر بنگاههای بزرگ در بخش خصوصی در ابعاد بنگاههای بزرگ پیش از انقلاب اسلامی عملا شکل نگرفتند.
رقابت سخت بین غولهای دنیای کسبوکار در رتبهبندیهایی که از آنها منتشر میشود، نمایان است.
وقتی کسی تنها داراییاش نیروی کار اوست و تنها از محل آن میتواند درآمد کسب کند، روشن است که طرفدار افزایش حقوقها و کاهش قیمتهاست؛ اما زمانی که کسی علاوه بر نیروی کار، داراییهای دیگری هم دارد علاوه بر حقوق، طرفدار افزایش قیمت آن داراییها نیز هست؛ اما طبعا موافق افزایش قیمت داراییهای دیگر نیست.»